22.12.11

2011 - ΔΙ ΜΠΕΣΤ ΟΒΒΒ....


Τέλος το 2011, και να μια ανασκόπηση της χρονιάς μέσω κυκλοφοριών και ανθρώπων που μας απασχολούν...
Όπως γίνεται πάντα βέβαια, πολλά φετινά πράματα θα τα πάρουμε χαμπάρι αργότερα ή και πολύ μετά, ενώ αρκετά πράματα είναι ακόμα στο ...ράφι προς ακρόαση. 

Το αφιέρωμα είναι με ημερολογιακή μορφή, με βάση τις επίσημες ημερομηνίες κυκλοφοριών.
Vamos!!!

8.12.11

HE BUILT HIS HOTROD!

Κύριοι-ες, όλοι και όλες χτυπιέστε μανιακά όταν και όπου ακούσετε το Jesus Built My HotRod. Ένας τύπος στη Βρετανία, o Paul Stende το έκανε πραγματικότητα.
Έχτισε το hot rod του.

Δεν είναι όνειρο, είναι πραγματικότης! Έβαλε στο όχημα (του ...1967) μια ρουκέτα και το όχημα πάει τώρα με 300 (...ενώ πήγαινε με 100). Το γεγονός ότι είναι καραποζέρι φαίνεται και από το τη δεύτερη φωτό της ιστορίας, με το αμέρικαν ντριμ να γίνεται πραγματικότητα, την και καλά γκομενάρα να ποζάρει πάνω στο hotrod.
Το hotrod μετά την επέμβαση που υπέστη αφήνει λέει πίσω του φλόγες 9 μέτρων.
Πανμέγιστε, ω ναι εσύ Paul Stende μετά απ' αυτο αναγορεύεσαι επίτιμο μέλος του Viva Muchachos.!




19.11.11

Δυο Μεξικάνοι στην Ευρώπη! Rodrigo y Gabriela

Δύο από τους muchachos που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίσετε είναι ο Rodrigo και η Gabriela.Το κείμενο αυτό είχε γραφτεί παλιά (30/10/2010) και το ξαναδημοσιεύω, αφού τα άτομα έρχονται για δύο βράδια στο Gazarte, αύριο και μεθαύριο για την προώθηση του καινούριου τους δίσκου.

15.11.11

Karma to burn Athens...

Πάνω που μιλάγαμε για οικονομικές ασφυξίες και δυσκολία προσέλευσης μπαντών και θεατών και φτου και γαμώ την ατυχία μας... νάτο το πελεκούδι.
Και μάλλον είναι λόγος να σπάσουμε το φετινό εμπάργκο.

Όσο για του... χρόνου οι Devildriver ανακοίνωσαν για τον Ιούλιο του '12 στο Gagarin. Η αλήθεια είναι ότι τους περίμενα χρόνια αλλά το φετινό "βαράω όπου ναναι" Beast με ξενέρωσε λίγο. Μέχρι τον Ιούλιο ποιος ζει ποιος πεθαίν...

11.11.11

Mein Land

Οι Rammstein στα video που κάνουν βρίσκονται χαλαρά ένα επίπεδο πάνω απ' όλους τους άλλους. Έτσι και σήμερα δεν μας απογοητεύουν.  Κι αυτό γιατί σήμερα έκανε πρεμιέρα το video για το Mein Land. Παράλληλα κυκλοφορεί ως single μαζί με άλλα τρία τραγούδια ενόψει του best of  Made In Germany 1995-2011 που θα κυκλοφορήσει στις 2 Δεκέμβρη.

31.10.11

More Locusts !!!

Το ακούσαμε, το απολαύσαμε και το θαυμάσαμε. Τώρα βλέπουμε και το πρώτο video από το τελευταίο δίσκο ίσως της μεγαλύτερης σκέτα metal μπάντας αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Ο λόγος βέβαια για τους Machine Head και το Unto the Locust που μόλις κυκλοφόρησαν. Είμαστε τυχεροί που το ζούμε απλά τώρα. Αυτό που όμως συζητάει όλη η μεταλλική κοινότητα στην Ελλάδα είναι αν θα έρθουν να παίξουν εδώ. Τώρα, όχι αύριο! Ξέρουμε ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί την τελευταία δεκαετία και έχουμε δει σχεδόν όλους όσους είχαμε ονειρευτεί. Θα είναι όμως τεράστια αποτυχία των ντόπιων κοτζαμπάσηδων διοργανωτών να μην τους κλείσουν τώρα που βρίσκονται στη κορυφή. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν!  

26.10.11

Ωδή στη Χαρά

Σήμερα, από τις πρώτες πρωινές ώρες, παρακολουθούμε με συγκίνηση, εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες με πρωτοφανή ενθουσιασμό να αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και να κατακλύζουν δρόμους, καφενεία και πλατείες προκειμένου να ακούσουν τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής και αμέσως μετά να γιορτάσουν μέχρι σκασμού. Από το Φάρο-Λουλέ μέχρι την Αγία Νάπα και από το Τυμπάκι μέχρι την Ουψάλα μυριάδες κόσμου περιμένουν με κομμένη την ανάσα τις βραδινές εξαγγελίες. Παρά τη φήμη περί καθυστέρησης τους για τις επόμενες μέρες, έτσι για να πάρει η γιορτή χαρακτήρα φεστιβάλ. Περιμένουν εκείνα τα ιστορικά λόγια που θα εξασφαλίζουν και θα περιγράφουν το λαμπρό μέλλον για την μεγάλη οικογένεια χωρίς προβλήματα και σκοτούρες. Με χαρά, όρεξη και ελπίδα για την επόμενη μέρα.

Στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής αυτής γιορτής σε κάθε πλατεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις έχουν στηθεί σκηνές οπού θα φιλοξενήσουν συγκροτήματα και καλλιτέχνες από όλους τους μουσικούς χώρους. Ενώ μεγάλες προσδοκίες έχει δημιουργήσει το κερασάκι στις εορταστικές εκδηλώσεις, που δεν είναι τίποτα άλλο από την διεξαγωγή μουσικού διαγωνισμού για την καλύτερη εκτέλεση-διασκευή του Ευρωπαϊκού ύμνου (Ode to Joy-Beethoven). Στο παρακάτω βιντεάκι θα δει κανείς μέρος από την χθεσινοβραδινή πρόβα των X-Japan που συγκεντρώνουν και τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν. Και παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων ασφαλείας χιλιάδες κόσμου κατάφερε να μπει στο χώρο μιας και ήθελε να ξεκινήσει η γιορτή από εχθές το βράδυ.   

24.10.11

All My Greek Warriors

Τα σουρεάλ σκηνικά δεν έχουν τέλος. Ότι έξω μιλάνε όσο ποτέ για μας το ξέρουμε (για διάφορους λόγους). Ότι οι Prodigy φέτος και πέρυσι τα γάμησαν όλα, και γούσταραν και οι ίδιοι, το είδαμε. Ότι θα έκαναν όμως και βίντεο για το ελληνικό κοινό και για το πόσο καλό είναι και γιατί. Ε, αυτό δά!  

Το πουλί του Σκόμπι

Η παρακάτω σκηνή περιλαμβάνεται στην ταινία Ο Θίασος (1975) του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η ταινία ακολουθεί την πορεία ενός περιοδεύοντος θιάσου (μπουλούκι) στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952. Παράλληλα με την ιστορία των μελών του μπουλουκιού η ταινία καταγράφει και την πολυτάραχη ιστορία εκείνης της περιόδου. Αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες στιγμές όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου (μπορεί να είναι μεγάλη, μπορεί να είναι Theo, αλλά ζοριστείτε λίγο και δείτε την, δεν θα πάθετε τίποτα).   

Η συγκεκριμένη σκηνή διαδραματίζεται την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1946 σε ένα κέντρο. Δύο παρέες κάθονται αντικριστά διασκεδάζοντας, γνωρίζοντας όμως και που ο καθένας ανήκει ιδεολογικά. Έτσι κάποια στιγμή αρχίζει μία διαμάχη οπού τα όπλα είναι τα τραγούδια και οι στίχοι. Η μουσική επιμέλεια ανήκει στον σπουδαίο Λουκιανό Κηλαηδόνη. Ακούγονται τραγούδια, όχι μόνο εδώ αλλά και σε ολόκληρη τη ταινία, από ρεμπέτικα και αντάρτικα μέχρι swing και εμβατήρια, άλλα  διασκευασμένα και άλλα αυθεντικά εποχής. Από κινηματογραφικής αλλά και από μουσικολογικής απόψεως η σκηνή είναι για σεμινάρια σχετικής σχολής. Εδώ, ο τρόπος χρήσης της μουσικής θεωρείται σταθμός στον κινηματογράφο. Δεν είναι ένα απλό χαλί που συνοδεύει αλλά άλλος ένας πρωταγωνιστής που παίζει. Ειδικά όταν παίζεται ζωντανά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και μάλιστα από μουσικούς που τα έπαιζαν όταν πρωτοβγήκαν.

Πέρα όμως από τη μουσική το σπουδαίο είναι πόσο εύκολα, όσο γίνεται ο καθένας με τη κούτρα που κουβαλάει, μπορεί  να βρει κοινές συνισταμένες στο σήμερα. Ειδικά αν αναλογιστεί ότι αυτό που βλέπει είναι ένα σχόλιο και μια οπτική μιας προηγούμενης γενιάς για τις πιο προηγούμενες.

14.10.11

Όλο το παρασκήνιο της εισόδου Βελή στον ΠΑΟΚ

Σύμφωνα με αποκλειστικές (inside info) της Κεντρικής Επιτροπής του Viva Muchachos, η είσοδος του λαοφιλούς αναστενάρη στα διοικητικά της ομάδας αποτέλεσε την τελευταία λύση.

Οι διοικούντες προηγουμένως είχαν απευθυνθεί για τη θέση σε κάποιο από τα μέλη των AC/DC –καθότι ο σύλλογος έχει κλέψει την ιδέα της Saint Pauli και οι ομάδες λέει μπαίνουν στο γήπεδο με το Hells Bells. Η ελπίδα ήταν να ξεγελαστεί ο Brian Johnson, που είναι οπαδός της Newcastle United που έχει τα ίδια χρώματα με το Δικέφαλο.

Η λύση κρίθηκε ακριβή και η διοίκηση στράφηκε στον πληκτρά “παιδί-κουμπί” των Rammstein Christian Lorenz–καθότι όταν μπαίνει γκολ ακούγεται το Du Hast. Και αυτός αρνήθηκε λόγω ανηλλειμένων υποχρεώσεων αλλά επιφυλάχτηκε για το μέλλον και έτσι η διοίκηση έκανε το “μπαμ” με τον Καζαντζίδη της βόρειας Ελλάδας, του βοριά το γιό. Τώρα όταν μπαίνει γκολ στην Τούμπα θα ακούγεται το «Εγώ με την αξία μου», το Toumba Libre θα αντικατασταθεί με Vat 69 και Ballantines από το καλό, και όλοι θα φορούν σταυρουδάκι στο λαιμό που θα το αφήνουν να φαίνεται στα δασύτριχα παοκτσήδικα στήθη από τα ξεκούμπωτα πουκάμισα. Αναμφισβήτητα μια λαϊκή κίνηση για μία λαϊκή ομάδα.
Προς το παρόν μερακλώστε



ΥΓ:Nτάξ, ποιός εγκέφαλος το σκέφτηκε αυτό; Πριν τη συναυλία Haunted θα δείξουν σε γιγαντοοθόνη το Αρης-ΠΑΟΚ..! Πάνε καλά;


6.10.11

Μαύρο φίδι που σας έφαγε...


Τέταρτο album για τους Black Cobra και ο θεός να βάλει το χέρι του. Κι αυτό γιατί μετά το προπέρσινο Chronomega, που έκανε κάποια αίσθηση, το δίδυμο από το San Francisco συνεχίζει όχι απλά λυσσαλέα, αλλά κάτι παραπάνω. Εδώ όλα έχουν ανέβει ένα επίπεδο. Κιθάρες και τύμπανα, τα μόνα όργανα άλλωστε, κινούνται κατά πάνω σου το λιγότερο σαν οδοστρωτήρας. Παροξυσμός. Tσίτες χωρίς τέλος. Sludge και thrash εις σάρκα μίαν. Φαίνεται πως τα πράγματα όμως είναι και πιο μαζεμένα, σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, και σίγουρα πιο μεστά και ώριμα. Τα φωνητικά έχουν βελτιωθεί και η παραγωγή είναι σαφώς η καλύτερη που έχουν κάνει (την ανέλαβε ο Kurt Ballou  των Converge). Ολοκληρωμένα και ωραία πράγματα. Σίγουρα θα το δούμε σε κάποιες λίστες στο τέλος του χρόνου.

Το album ονομάζεται Invernal και θα κυκλοφορήσει στις 11/10. Παρακάτω το tracklist και ένα πρώτο δείγμα με το εναρκτήριο Avalanche (τα φωνητικά θυμίζουν τον θείο Al ή ακούω πολύ Ministry και το έχω παραχέσει;). Για όσους πάλι δεν έχουν υπομονή εδώ όλο το album σε stream, μέχρι να βγει και επίσημα. Αυτά και καλά ξεμπερδέματα.  

Σχόλιο-Παρέμβαση: Ακούω και διαβάζω για κάποια απ' αυτά τα μεγαθήρια της μουσικής (της σκληρής), που μας πασάρουν συνέχεια και μας πρήζουν τα παπάρια, για το πόσο μεγάλα παπάρια έχουν, και λέω μήπως από το πολύ παπάρι με περνάνε και εμένα για παπάρα. Ίσως. Έχει παραγίνει όμως το κακό κύριοι. Από τη πολύ παπαρολογία σας μπερδεύετε συχνά τα παπαρο-θεριά με τα πραγματικά θεριά. Μαύρο φίδι που σας έφαγε όμως, κύριοι...


Black Cobra - Invernal
1. Avalanche
2. Somnae Tenebrae
3. Corrosion Fields
4. The Crimson Blade
5. Beyond
6. Erebus Dawn
7. Abyss
8. Obliteration



1.10.11

Ειλικρινείς αλλά ποτέ ηλίθιοι

Ειλικρινείς αλλά ποτέ ηλίθιοι (περί της προηγούμενης κουβέντας περί Cathedral) υπήρξαν πάντα οι Running Wild.
Φίλε, σου αρέσει αυτό που παίζω? Άμπα στο πειρατικό κι αέρα στα σπαθιά μας και αέρα στα ρεσάλτα!



Δεν σου αρέσει? Θα με βρεις μπροστά σου, μα τότε θα ναι αργά... Αυτός ήταν ο Rock n' Rolf και οι Running Wild.
Μας έπρηξαν τα αρχίδια, όπου και να σταθείς ακούς για τα 20χρονα των Nirvana και νέβερ μάιντ και της θειας μου το κολομπυθρόξυλο με τα ανοιχτά μυαλά. Δις ις Blazon Stone βλαχάκια!
Aυτά είναι τα πραγματικά 20χρονα δίσκων...
Αφού (και επειδή να ούμε) αυτός είναι ένας γαμάτος δίσκος για να γιορταζουμε (για πάντα και για το ποτέ!)


30.9.11

Cathedral's last spire...


Μετά από 21 χρόνια οι Cathedral αποφάσισαν να το κλείσουν το μαγαζί και είπαν να το γιορτάσουν(-με) με μία αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Βέβαια μέσα στο 2012 έχουμε να περιμένουμε και το τελευταίο τους album, το The Last Spire. Θα μπορούσε να πει κανείς εδώ, και όχι άδικα (τα παραδείγματα πολλά), πως πολύ απλά βγήκαν στη γύρα υπό τον δοκιμασμένο και επιτυχημένο τίτλο της Farewell Tour για να αρπάξουν όσα δεν μπόρεσαν να αρπάξουν μέχρι τώρα και μετά από καιρό το ξαναβλέπουμε το θέμα. Αλλά, αν ήταν έτσι, δεν θα το άφηναν για του χρόνου, μετά το τελευταίο album; Δεν είναι κάπως παράδοξο;

Παράδοξα όμως δεν υπάρχουν στη μουσική βιομηχανία. Εκτός κι αν είσαι ανίκανος, άρα ηλίθιος με όρους οικονομικής πιάτσας, ή ειλικρινής και έντιμος, άρα και πάλι ηλίθιος. Ο τρόπος που αποφάσισαν να κλείσουν την καριέρα τους οι Cathedral μπορούμε να πούμε ότι είναι το λιγότερο ειλικρινής, όπως ήταν και η πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια. Βέβαια για κανέναν, και ακόμη περισσότερο για την τσέπη του, δεν μπορεί να είναι σίγουρος κάποιος.

Γέννημα θρέμμα αυτής της σκατένιας και μαύρης περιοχής των βιομηχανιών της κεντρικής Βρετανίας, που το ταλέντο όμως πάντα περίσσευε, κατάφεραν (μαζί και με κάτι άλλα καλόπαιδα από κει πέρα) να κρατήσουν σε σεβαστά επίπεδα αυτή τη βαριά μουσική παράδοση του νησιού. Με εννέα δίσκους ως τώρα, και με τους μισούς τουλάχιστον να γαμάνε, κλείνουν τώρα τον κύκλο τους και ο Lee Dorian με την παρέα του μας αποχαιρετούν. Μαζί τους όμως φαίνεται πως σιγά-σιγά κλείνει και τον κύκλο της μια γενιά μουσικών, απο το νησί, με στόφα και κουλτούρα που δύσκολα πλέον θα συναντούμε στο μέλλον. Μακάρι να διαψευσθώ.

Οι Cathdedral θα εμφανιστούν αύριο για τελευταία φορά στη χώρα μας.

14.9.11

Μεγάλες επιστροφές!

Μεγάλες επιστροφές, είτε από reunion είτε με κυκλοφορίες μετά από αρκετά χρόνια. Ας αναφέρουμε σε μορφή ειδήσεων τι μαθαίνουμε καθότι πολλοί αγαπημένοι μουσικοι και καλλιτέχναι δραστηριοποιούνται. Εδώ οι Ministry και οι Machine Head πάνε για καινούριο δίσκο, οι Anthrax έρχονται μετά από 21 (!!!) χρόνια με τον Ινδιάνο και ο κόσμος το χαβά του με την χρεοκοπία τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα.
Δεν θέλω να πω πολλά για το νέο Anthrax που κυκλοφόρησε ψες. Αν όμως ένας δίσκος σ’ αρέσει από το πρώτο άκουσμα, έ τότε τα πράγματα είναι πολύ καλά.
Όπως και να χει το πρώτο φρέσκο πράμα της μπάντας από το 2003 και ο πρώτος δίσκος με Belladona από το 1990 είναι μεγάλη είδηση. Το Fight em Τil you Cant που είχε κυκλοφορήσει εδώ και κοντά δυο μήνες ως single δεν απέδιδε τις πραγματικές δυνατότητες της μπάντας, τουλάχιστον όπως αυτές ακούγονται στην επιστροφή του Ινδιάνου Belladona.

Μεγάλη είδηση για μπόλικους από μας είναι και η –πολυαναμενόμενη και γεμάτη προβλήματα- επιστροφή των Riot με το Immortal Soul. Ο Mark Reale μάζεψε πίσω το line-up του γκαβλωτικού θρυλικού Thundersteel και έχει ανεβάσει τον πήχη πάρα πολύ ψηλά με δηλώσεις και υποσχέσεις εδώ και δύο χρόνια.
Ίσως να είναι το τελευταίο στοίχημα των Riot, αλλά να σας πω κάτι..; Για κάθε δίσκο της μπάντας εδώ και χρόνια το ίδιο χλωμό σχόλιο ακούγεται και όλοι οι δίσκοι της γαμάνε. Έχω πολύ περιέργεια να ακούσω το τραγούδι “Riot” που ξεκινά τον δίσκο… Ομώνυμο τραγούδι στα γεράματα; To όχι και τόσο πρωτότυπο εξώφυλλο σχεδίασε πάντως ο Tony Moore!
Ο κόσμος έχει μείνει χωρίς ανάσα και για το καινούριο Machine Head. Το φοβερό single Locust ήδη έχει κάψει κόσμο και κοσμάκη, και με δεδομένο ότι οι MH αποτελούν μία από τις ελάχιστες (αν όχι την μόνη) μέγα-μπάντα της εποχής μας, οι προσδοκίες έχουν εκτιναχτεί κυριολεκτικά. Για να καταλάβετε για τί προσμονή μιλάμε, το αγγλικό Metal Hammer αφιέρωσε ολόκληρο τεύχος/ειδική έκδοση στο νέο δίσκο και την μπάντα (πάτα την εικόνα αριστερά με το ευγενές παλληκάρι στο εξώφυλλο). Έχω πάντως την εντύπωση όταν μαθαίνεις πάρα πολλές λεπτομέρειες για τους μουσικούς, χάνεις και το νόημα της διασκέδασης της μουσικής, έτσι δεν είναι;
Τέλος, last but not least always first, ο Al Jourgensen, αφού πρώτα θα σοκάρει το υπερσυντηρητικό γηρονυσταλέο κοινό των ελληνικών σινεμάδων και θα σαρώσει κάθε μπουκάλι αλκοόλ βραβείο (διαγωνίζεται κιόλας η ταινία τρομάρα της!), με το FIX (το περιμέναμε από το 2010 διάολε!), έχει υποσχεθεί ότι ο νέος δίσκος της μπάντας θα είναι απίστευτα γρήγορος (yeah!) και βαρύς (yeah 2!).
Σας αφήνω με τη διασκευή που επιφύλαξαν οι Sepultura στο Just One Fix, ενσωματώνοντας αριστοτεχνικά και το South Of Heaven των Slayer. Από το καινούριο τους LP Kairos, με τις κακές γλώσσες να λένε ότι ήταν η διασκευή μακράν η καλύτερη στιγμή του δίσκου.
Κακίες. Ίσως το αντίστοιχο πόνημα στο Firestarter των Prodigy να ναι καλύτερο.