Area 52. Kαταρχάς εδώ τι θα περιέχει η καινούρια δουλειά:
Ο Rodrigo (Sanchez) και η Gabriela (Quintero) έκαναν τα δικά τους όνειρα με την thrash metal μπάντα τους στο Mexico City. Σύντομα ανακάλυψαν όμως ότι οι Tierra Ácida δεν τους εκφράζουν. Για να βγάλουν λεφτά έπαιζαν bossa nova σε σάλες ξενοδοχείων της Ciudad de Mexico και όχι thrash metal! Εν τω μεταξύ η ολοένα και μεγαλύτερη ενασχόλησή τους με την κλασσική κιθάρα τους άνοιγε νέους ορίζοντες.
Αφού είδαν κι απόειδαν αυτοί οι δύο βιρτουόζοι της κλασσικής κιθάρας και λάτρεις της thrash και της 70ς rock σκηνής τα μάζεψαν από το Μέξικο για την Ιρλανδία, επειδή κάποιος τους είχε σφυρίξει ότι εκεί υπάρχει χώρος για τα πάντα.
Όχι όμως και για μεξικάνους που θα παίζουν metal.
Ο Rodrigo και η Gabriela έχουν ένα δικό τους τρόπο να βάζουν τις μέταλ επιρροές τους στο ίδιο μπλέντερ με τις γρήγορες ξεσηκωτικές μεξικάνικες μελωδίες και τους τζαζ αυτοσχεδιασμούς που έχουν στο μυαλό τους και αυτό δεν μπορεί να περάσει -και δεν πέρασε- απαρατήρητο. Ξεκινώντας να παίζουν σε σπιτικά πάρτι, σε γάμους και σε δεξιώσεις εγκαινίων γκαλερί, το ζευγάρι αφρίζει γιατί ακόμα θέλουν να παίξουν metal, αλλά οι latin ήχοι που βγαίνουν από τις κλασσικές τους κιθάρες τους οδηγούν αλλού. Παίζουν στους δρόμους του Δουβλίνου, στην Κοπεγχάγη και στην Βαρκελώνη, όπου κανείς δεν τους θέλει γιατί δεν παίζουν mariachi και οι μπάτσοι τους πλακώνουν όταν τους συναντούν στην Rampla. Συνεχίζοντας μέσα από υπόγεια μπαρ και καπηλιά στο Δουβλίνο, βγάζουν το ντεμπούτο τους Foc (2001) και το re-Foc (2002) και περιοδεύουν σε όλη τη Βρετανία βγάζοντας και το υπέροχο Live in Manchester and Dublin (2004), για να γίνουν ευρέως γνωστοί όταν παίζουν στο μεγαλύτερο φεστιβάλ της Ιρλανδίας Oxegen όπου λάμπουν το 2005.
Το επόμενο έτος, 2006 πια, έρχεται η οριστική καταξίωση που άξιζε σε αυτά τα παιχτρόνια με το οργιαστικό Rodrigo y Gabriela που ανεβαίνει νο. 1 στην Ιρλανδία πάνω από τους υπερδιάσημους Arctic Monkeys και τον σαματατζή λεβέντη Johnny Cash!
"Diablo Rojo"
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα του ρητού "πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα": οι Rodrigo y Gabriela είναι πολύ πιο γνωστοί στην Ευρώπη παρά στην πατρίδα τους. Στα credits τους έχουν να αναφέρουν οργιώδη live τζαμαρίσματα με διάφορες διάσημες περσόνες, όπως τον θεό Al di Meola και τον μπασίστα των Metallica Robert Trujillo. Χρωστούν πολλά στον πολύ διάσημο στην Ιρλανδία Damien Rice, και σίγουρα τους χρωστούν πολλά αρκετές μπάντες στο ανερχόμενο στις ΗΠΑ εξαιτίας του ισπανόφωνου πληθυσμού latin rock (όπως η μπάντα του Robert Rodriguez ας πούμε, οι θεοί Chingon).
Jammin' with Al di Meola
Ετοιμάζοντας την επόμενη κίνησή τους κυκλοφορούν live πράμα: τo EP Live Session (2007) και το χωρίς ανάσα Live In Japan (2008).
To 2009 επανέρχονται με το καταπληκτικό 11:11 το οποίο γνωρίζει τεράστια επιτυχία. Αν έχει κάποια σημασία συμμετέχει και ο Alex Scolnick των Testament. Από τα στενά του Δουβλίνου τώρα είναι στην κορυφή της δημοτικότητάς τους. Παίζουν μπροστά στον Μπαράκ Ομπάμα, πάνε δύο φορές στο -τεράστιας ακροαματικότητας-" The Tonight Show" του Jay Leno, ηγούνται ολόκληρου stage στο Glastonbury φέτος το καλοκαίρι.
"Hanuman"
Στις πλέον γνωστές των διασκευών τους φιγουράρουν το "Stairway to Heaven" των Zeppelin, τα "Orion" και "One" των Metallica, το "Libertango" του Ástor Piazzolla, το Take Five του Paul Desmond, ενώ το πρώτο κομμάτι του δεύτερου δίσκου τους, το "Diem", είναι αφιερωμένο στον Dave Mustaine! Προτιμήστε πάντως τα δικά τους πράγματα...
Μετά την αποθέωση που γνώρισε πέρυσι το 11:11 παίζουν παντού, χωρίς σταματημό κάθε βράδυ, και το αποτέλεσμα είναι τελικά να ακυρώσουν το προγραμματισμένο για τον Οκτώβριο του '10 tour στις ΗΠΑ αφού η Gabriela έλειωσε πάνω στην κιθάρα εμφανίζοντας προβλήματα στην μέση, τον αγκώνα και τον καρπό της. Aπό την περιοδεία εκείνη ηχογράφησαν το Live in France, από το οποίο δείτε εδώ το Savitri
Kαι κλείνω με το
Kαι κλείνω με το
Jammin' with R. Trujillo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου