More Locusts !!!

Το ακούσαμε, το απολαύσαμε και το θαυμάσαμε. Τώρα βλέπουμε και το πρώτο video από το τελευταίο δίσκο ίσως της μεγαλύτερης σκέτα metal μπάντας αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Ο λόγος βέβαια για τους Machine Head και το Unto the Locust που μόλις κυκλοφόρησαν. Είμαστε τυχεροί που το ζούμε απλά τώρα. Αυτό που όμως συζητάει όλη η μεταλλική κοινότητα στην Ελλάδα είναι αν θα έρθουν να παίξουν εδώ. Τώρα, όχι αύριο! Ξέρουμε ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί την τελευταία δεκαετία και έχουμε δει σχεδόν όλους όσους είχαμε ονειρευτεί. Θα είναι όμως τεράστια αποτυχία των ντόπιων κοτζαμπάσηδων διοργανωτών να μην τους κλείσουν τώρα που βρίσκονται στη κορυφή. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν!  

Ωδή στη Χαρά

Σήμερα, από τις πρώτες πρωινές ώρες, παρακολουθούμε με συγκίνηση, εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες με πρωτοφανή ενθουσιασμό να αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και να κατακλύζουν δρόμους, καφενεία και πλατείες προκειμένου να ακούσουν τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής και αμέσως μετά να γιορτάσουν μέχρι σκασμού. Από το Φάρο-Λουλέ μέχρι την Αγία Νάπα και από το Τυμπάκι μέχρι την Ουψάλα μυριάδες κόσμου περιμένουν με κομμένη την ανάσα τις βραδινές εξαγγελίες. Παρά τη φήμη περί καθυστέρησης τους για τις επόμενες μέρες, έτσι για να πάρει η γιορτή χαρακτήρα φεστιβάλ. Περιμένουν εκείνα τα ιστορικά λόγια που θα εξασφαλίζουν και θα περιγράφουν το λαμπρό μέλλον για την μεγάλη οικογένεια χωρίς προβλήματα και σκοτούρες. Με χαρά, όρεξη και ελπίδα για την επόμενη μέρα.

Στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής αυτής γιορτής σε κάθε πλατεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις έχουν στηθεί σκηνές οπού θα φιλοξενήσουν συγκροτήματα και καλλιτέχνες από όλους τους μουσικούς χώρους. Ενώ μεγάλες προσδοκίες έχει δημιουργήσει το κερασάκι στις εορταστικές εκδηλώσεις, που δεν είναι τίποτα άλλο από την διεξαγωγή μουσικού διαγωνισμού για την καλύτερη εκτέλεση-διασκευή του Ευρωπαϊκού ύμνου (Ode to Joy-Beethoven). Στο παρακάτω βιντεάκι θα δει κανείς μέρος από την χθεσινοβραδινή πρόβα των X-Japan που συγκεντρώνουν και τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν. Και παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων ασφαλείας χιλιάδες κόσμου κατάφερε να μπει στο χώρο μιας και ήθελε να ξεκινήσει η γιορτή από εχθές το βράδυ.   

All My Greek Warriors

Τα σουρεάλ σκηνικά δεν έχουν τέλος. Ότι έξω μιλάνε όσο ποτέ για μας το ξέρουμε (για διάφορους λόγους). Ότι οι Prodigy φέτος και πέρυσι τα γάμησαν όλα, και γούσταραν και οι ίδιοι, το είδαμε. Ότι θα έκαναν όμως και βίντεο για το ελληνικό κοινό και για το πόσο καλό είναι και γιατί. Ε, αυτό δά!  

Το πουλί του Σκόμπι

Η παρακάτω σκηνή περιλαμβάνεται στην ταινία Ο Θίασος (1975) του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η ταινία ακολουθεί την πορεία ενός περιοδεύοντος θιάσου (μπουλούκι) στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952. Παράλληλα με την ιστορία των μελών του μπουλουκιού η ταινία καταγράφει και την πολυτάραχη ιστορία εκείνης της περιόδου. Αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες στιγμές όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου (μπορεί να είναι μεγάλη, μπορεί να είναι Theo, αλλά ζοριστείτε λίγο και δείτε την, δεν θα πάθετε τίποτα).   

Η συγκεκριμένη σκηνή διαδραματίζεται την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1946 σε ένα κέντρο. Δύο παρέες κάθονται αντικριστά διασκεδάζοντας, γνωρίζοντας όμως και που ο καθένας ανήκει ιδεολογικά. Έτσι κάποια στιγμή αρχίζει μία διαμάχη οπού τα όπλα είναι τα τραγούδια και οι στίχοι. Η μουσική επιμέλεια ανήκει στον σπουδαίο Λουκιανό Κηλαηδόνη. Ακούγονται τραγούδια, όχι μόνο εδώ αλλά και σε ολόκληρη τη ταινία, από ρεμπέτικα και αντάρτικα μέχρι swing και εμβατήρια, άλλα  διασκευασμένα και άλλα αυθεντικά εποχής. Από κινηματογραφικής αλλά και από μουσικολογικής απόψεως η σκηνή είναι για σεμινάρια σχετικής σχολής. Εδώ, ο τρόπος χρήσης της μουσικής θεωρείται σταθμός στον κινηματογράφο. Δεν είναι ένα απλό χαλί που συνοδεύει αλλά άλλος ένας πρωταγωνιστής που παίζει. Ειδικά όταν παίζεται ζωντανά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και μάλιστα από μουσικούς που τα έπαιζαν όταν πρωτοβγήκαν.

Πέρα όμως από τη μουσική το σπουδαίο είναι πόσο εύκολα, όσο γίνεται ο καθένας με τη κούτρα που κουβαλάει, μπορεί  να βρει κοινές συνισταμένες στο σήμερα. Ειδικά αν αναλογιστεί ότι αυτό που βλέπει είναι ένα σχόλιο και μια οπτική μιας προηγούμενης γενιάς για τις πιο προηγούμενες.

Όλο το παρασκήνιο της εισόδου Βελή στον ΠΑΟΚ

Σύμφωνα με αποκλειστικές (inside info) της Κεντρικής Επιτροπής του Viva Muchachos, η είσοδος του λαοφιλούς αναστενάρη στα διοικητικά της ομάδας αποτέλεσε την τελευταία λύση.

Οι διοικούντες προηγουμένως είχαν απευθυνθεί για τη θέση σε κάποιο από τα μέλη των AC/DC –καθότι ο σύλλογος έχει κλέψει την ιδέα της Saint Pauli και οι ομάδες λέει μπαίνουν στο γήπεδο με το Hells Bells. Η ελπίδα ήταν να ξεγελαστεί ο Brian Johnson, που είναι οπαδός της Newcastle United που έχει τα ίδια χρώματα με το Δικέφαλο.

Η λύση κρίθηκε ακριβή και η διοίκηση στράφηκε στον πληκτρά “παιδί-κουμπί” των Rammstein Christian Lorenz–καθότι όταν μπαίνει γκολ ακούγεται το Du Hast. Και αυτός αρνήθηκε λόγω ανηλλειμένων υποχρεώσεων αλλά επιφυλάχτηκε για το μέλλον και έτσι η διοίκηση έκανε το “μπαμ” με τον Καζαντζίδη της βόρειας Ελλάδας, του βοριά το γιό. Τώρα όταν μπαίνει γκολ στην Τούμπα θα ακούγεται το «Εγώ με την αξία μου», το Toumba Libre θα αντικατασταθεί με Vat 69 και Ballantines από το καλό, και όλοι θα φορούν σταυρουδάκι στο λαιμό που θα το αφήνουν να φαίνεται στα δασύτριχα παοκτσήδικα στήθη από τα ξεκούμπωτα πουκάμισα. Αναμφισβήτητα μια λαϊκή κίνηση για μία λαϊκή ομάδα.
Προς το παρόν μερακλώστε

ΥΓ:Nτάξ, ποιός εγκέφαλος το σκέφτηκε αυτό; Πριν τη συναυλία Haunted θα δείξουν σε γιγαντοοθόνη το Αρης-ΠΑΟΚ..! Πάνε καλά;

Μαύρο φίδι που σας έφαγε...

Τέταρτο album για τους Black Cobra και ο θεός να βάλει το χέρι του. Κι αυτό γιατί μετά το προπέρσινο Chronomega, που έκανε κάποια αίσθηση, το δίδυμο από το San Francisco συνεχίζει όχι απλά λυσσαλέα, αλλά κάτι παραπάνω. Εδώ όλα έχουν ανέβει ένα επίπεδο. Κιθάρες και τύμπανα, τα μόνα όργανα άλλωστε, κινούνται κατά πάνω σου το λιγότερο σαν οδοστρωτήρας. Παροξυσμός. Tσίτες χωρίς τέλος. Sludge και thrash εις σάρκα μίαν. Φαίνεται πως τα πράγματα όμως είναι και πιο μαζεμένα, σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, και σίγουρα πιο μεστά και ώριμα. Τα φωνητικά έχουν βελτιωθεί και η παραγωγή είναι σαφώς η καλύτερη που έχουν κάνει (την ανέλαβε ο Kurt Ballou  των Converge). Ολοκληρωμένα και ωραία πράγματα. Σίγουρα θα το δούμε σε κάποιες λίστες στο τέλος του χρόνου.

Το album ονομάζεται Invernal και θα κυκλοφορήσει στις 11/10. Παρακάτω το tracklist και ένα πρώτο δείγμα με το εναρκτήριο Avalanche (τα φωνητικά θυμίζουν τον θείο Al ή ακούω πολύ Ministry και το έχω παραχέσει;). Για όσους πάλι δεν έχουν υπομονή εδώ όλο το album σε stream, μέχρι να βγει και επίσημα. Αυτά και καλά ξεμπερδέματα.  

Σχόλιο-Παρέμβαση: Ακούω και διαβάζω για κάποια απ' αυτά τα μεγαθήρια της μουσικής (της σκληρής), που μας πασάρουν συνέχεια και μας πρήζουν τα παπάρια, για το πόσο μεγάλα παπάρια έχουν, και λέω μήπως από το πολύ παπάρι με περνάνε και εμένα για παπάρα. Ίσως. Έχει παραγίνει όμως το κακό κύριοι. Από τη πολύ παπαρολογία σας μπερδεύετε συχνά τα παπαρο-θεριά με τα πραγματικά θεριά. Μαύρο φίδι που σας έφαγε όμως, κύριοι...

Black Cobra - Invernal

1. Avalanche

2. Somnae Tenebrae

3. Corrosion Fields

4. The Crimson Blade

5. Beyond

6. Erebus Dawn

7. Abyss

8. Obliteration

Ειλικρινείς αλλά ποτέ ηλίθιοι

Ειλικρινείς αλλά ποτέ ηλίθιοι (περί της προηγούμενης κουβέντας περί Cathedral) υπήρξαν πάντα οι Running Wild.
Φίλε, σου αρέσει αυτό που παίζω? Άμπα στο πειρατικό κι αέρα στα σπαθιά μας και αέρα στα ρεσάλτα!



Δεν σου αρέσει? Θα με βρεις μπροστά σου, μα τότε θα ναι αργά... Αυτός ήταν ο Rock n' Rolf και οι Running Wild.
Μας έπρηξαν τα αρχίδια, όπου και να σταθείς ακούς για τα 20χρονα των Nirvana και νέβερ μάιντ και της θειας μου το κολομπυθρόξυλο με τα ανοιχτά μυαλά. Δις ις Blazon Stone βλαχάκια!
Aυτά είναι τα πραγματικά 20χρονα δίσκων...
Αφού (και επειδή να ούμε) αυτός είναι ένας γαμάτος δίσκος για να γιορταζουμε (για πάντα και για το ποτέ!)