What shall we do with a drunken sailor
What shall we do with a drunken sailor
What shall we do with a drunken sailor
Early in the morning…!
Way hay and up she rises
Way hay and up she rises
Way hay and up she rises
Early in the morning…!
What shall we do with a drunken sailor
What shall we do with a drunken sailor
Early in the morning…!
Way hay and up she rises
Way hay and up she rises
Way hay and up she rises
Early in the morning…!
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια από το τιμημένο Έϊρε και -από την μικρή μου επαφή με την τεράστια παράδοση αυτής της μικρής σε έκταση χώρας- το πλέον αγαπημένο μου.
Η ψυχραιμία και το χιούμορ σε πραγματικά κρίσιμες στιγμές και η απόγνωση μπροστά σε αστεία πράγματα είναι εντυπωσιακή... Οι τύποι μπορούν να κολυμπήσουν έναν ωκεανό και μετά να πνιγούν σε μια κουταλιά νερό!!!
Με παμπάλαιες ρίζες στα καράβια, όταν οι Ιρλανδοί στους στόλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας τραγουδάγανε όλοι μαζί για να μην χάνουν τον ρυθμό και την όρεξη για δουλειά Τα τραγούδια αυτά ήταν τα sea shanties και οι ναυτικοί τα χώριζαν και σε κατηγορίες. Aκουγόταν ...κάπως έτσι...
Σε κάποια μέρη διατηρήθηκαν μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα. Στα παλιά καράβια θεωρούταν μεγάλη ιστορία να έχεις έναν καλό shantyman (ο ναύτης που κράταγε το ρυθμό για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι).
Όπως δεν έδυε ποτέ ο Ήλιος στα εδάφη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, παρομοίως δεν έσβηνε και ποτέ η οργή των Ιρλανδών.
Η ψυχραιμία και το χιούμορ σε πραγματικά κρίσιμες στιγμές και η απόγνωση μπροστά σε αστεία πράγματα είναι εντυπωσιακή... Οι τύποι μπορούν να κολυμπήσουν έναν ωκεανό και μετά να πνιγούν σε μια κουταλιά νερό!!!
Με παμπάλαιες ρίζες στα καράβια, όταν οι Ιρλανδοί στους στόλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας τραγουδάγανε όλοι μαζί για να μην χάνουν τον ρυθμό και την όρεξη για δουλειά Τα τραγούδια αυτά ήταν τα sea shanties και οι ναυτικοί τα χώριζαν και σε κατηγορίες. Aκουγόταν ...κάπως έτσι...
Σε κάποια μέρη διατηρήθηκαν μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα. Στα παλιά καράβια θεωρούταν μεγάλη ιστορία να έχεις έναν καλό shantyman (ο ναύτης που κράταγε το ρυθμό για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι).
Όπως δεν έδυε ποτέ ο Ήλιος στα εδάφη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, παρομοίως δεν έσβηνε και ποτέ η οργή των Ιρλανδών.
Αν και γνωστό από παλιά η πρώτη γραπτή μουσική αναφορά του ρυθμού του γίνεται κάπου στα 1824 σε ένα βιβλίο στην Βαλτιμόρη.
Οι στίχοι του –που εν τω μεταξύ τραγουδιούνται στα πέρατα της γης από Ιρλανδούς που βράζουν στο ζουμί τους υπηρετώντας τα πλοία της Βασίλισσας – τυπώνονται πρώτη φορά το 1891.
Η πιο γνωστή απόδοση του τραγουδιού στην σύγχρονη εποχή όταν τα τραγούδια πια ηχογραφούνται είναι των γιγάντων Irish Rovers. Θαυμάστε εδώ το ιρλανδικό δαιμόνιο (πίνω και βράζω γιατί έχω δίκιο) με τους στίχους και τα πολυφωνικά να μας σπάνε τα μπουκάλια στο κεφάλι.
Ο μεθυστικός για να μην πω αλκοολικά εθιστικός ρυθμός του λέγεται ότι προέρχεται από ένα αρχαίο τραγούδι του Έϊρε.
Στο ίδιο αλκοόλιο επίπεδο των Irish Rovers φέρνουν το κομμάτι και οι Blaggards με την γεμάτη αλκοόλ οργή του τραγουδιστή τους...
Οι παραλλαγές πολλές, η σημαντικότερη εκ των οποίων στον πρώτο στίχο: οι περισσότεροι αναρωτιούνται "What shall we do with a drunken sailor, early in the morning" ενώ κάποιοι άλλοι “What do you do, with a drunken sailor, early in the morning"… (πχ. Οι Τhe Chieftains and Great Big Sea)
Οι διασκευές είναι άπειρες. Σούπερ τσίτα είναι η διασκευή των Ούγγρων Paddy and the Rats με βιολί να ξερνά χαρά, αλκοόλ και απόγνωση.
Earl-lie in the morning φωνάσκει ο «πολύς» Pete Seeger σε μια country-or-die εκτέλεση που τα σπάει λόγω ερμηνείας
Πάλι από την Ουγγαρία στην οποία οτιδήποτε ιρλανδικό κάνει θραύση μας έρχονται οι πιο groovατοι Firkin.
Το τραγούδι είναι τόσο διάσημο και αγαπητό που έχει περάσει των παθών του τον τάραχο, καθώς το τραγουδούν από γαμηστερές μέχρι και ηλίθιες ορχήστρες, αστείες metal προσπάθειες (Hades) και ακόμα πιο ηλίθιες μπάντες με διαφοροποιημένους τους στίχους προσπαθώντας να μιλήσουν εναντίον του αλκοολισμού!!? (#$@$%&&$@***)
Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και στους «Πειρατές της Καραϊβικής» του Χόλιγουντ. Αν ήταν έτσι οι πειρατές και οι ναυτικοί της εποχής όπως τους παρουσιάζει η ταινιά βέβαια δεν θα υπήρχαν οι Running Wild!
Υπάρχουν παρωδίες, απαράδεκτες ψευτοdisco αηδίες που το κατακρεουργούν (π.χ. Dschingis Khan), a capella προσπάθειες, μπιτάκι (εδώ) διαγωνισμοί καλύτερης εκτέλεσης, και ηρωικές στιγμές, όπως η διασκευή που του επιφύλαξε το 1966 (ποιο??!) ο Βέλγος Ferre Grignard (πέρα από το στυλιστικό της υπόθεσης το …έχει!) Άνετα θα ήταν και CCR!
Αν ξυπνάτε με 5000 παλμούς το λεπτό θα σας ευχαριστήσει η προσπάθεια των Authority Zero. Δυστυχώς για την κατάστασή μου τo βρήκα πρώτης ποιότητας!
Όλα αυτά έγιναν σε 500 και πλέον χρόνια αλλά κανένας τελικά δεν απάντησε τι θα γίνει με τον πιωμένο ναύτη…
Η κόρη του καπετάνιου μάλλον θα είχε τη λύση, μα κανένας δεν μίλησε για αυτή την υπόθεση από τότε!
Η κόρη του καπετάνιου μάλλον θα είχε τη λύση, μα κανένας δεν μίλησε για αυτή την υπόθεση από τότε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου