Irish Rover (...as we called her!)

Το μεγαλύτερο πλοίο που φκιάχτηκε ποτέ στη φαντασία κάποιου άγνωστου Ιρλανδού αποτελεί μία από τις καλύτερες συνθέσεις που ακούστηκαν ποτέ. Όλοι το τραγουδούν και το ακούν γιατί σηκώνει και νεκρούς από τον τάφο. Πρόκειται για μία υπερεαλιστική αποθέωση της ματαιοδοξίας και της υπερβολής.

Το θεωρούμενο ως αβύθιστο, εξωπραγματικά τεράστιο καταπληκτικό σκαρί με το όνομα Irish Rover αποπλέει φορτωμένο τούβλα (των ναυτικών εξαιρουμένων) και άλλα άχρηστα πράγματα από το Κορκ της Ιρλανδίας αλλά τελικά βυθίζεται επιδεικνύοντας εν τέλει τον θρίαμβο της ματαιότητας. 

Το Irish Rover επανήλθε δυναμικά στην επικαιρότητα χάρη στην εκπληκτική διασκευή που του επεφύλαξαν οι Dropkick Murphys στο πρόσφατο Going Out In Style…

Στην Ιρλανδία έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου.

Οι παραλλαγές στους στίχους είναι πάρα πολλές. Κάποιοι αναφέρουν στον πρώτο στίχο ότι το πλοίο αναχωρεί αορίστως In the year of our Lord, eighteen hundred and six, ενώ άλλοι έχουν σίγουρη την ημερομηνία On the Fourth of July, eighteen hundred and six. Σίγουροι εμφανίζονται όλοι για την χρονιά (1806).
Πάντως σίγουρα φεύγει από το Κορκ, καθότι γίνεται στίχος με το New York λίγο παρακάτω και άντε να ψάξεις άλλο ιρλανδικό λιμάνι που να κάνει ομοιοκαταληξία με αμερικάνικο!

Σε πολύ παραδοσιακό στυλ το έχει αποδώσει ο πολύ διάσημος στην Ιρλανδία και στην ιρλανδική κοινότητα των Η.Π.Α παραδοσιακός μουσικός Tommy Makem o oποίος το είχε μπάσει για τα καλά στη δισκογραφία με τους The Clancy Brothers.

Διαφορά υπάρχει και στον αριθμό των καταρτιών, άλλοι λένε για 23 (Clancy Brothers) και άλλοι για 27 (Dubliners κ.α. ). Φυσικά επρόκειτο για αδιανόητα μεγάλο πλοίο, αδύνατον να υπάρξει αφού ακόμα και τα μεγαλύτερα εμπορικά της εποχής είχαν το πολύ …3 κατάρτια!
Παρόλα αυτά θεωρείται πολύ πιθανό να έχει γραφτεί από ναυτικό καθώς αναφέρονται λεπτομέρειες άρκετά εξειδικευμένες για κάποιον που δεν γνωρίζει από πλοία.

Για πολλές μπύρες και κρασιά μαζί η live εκτέλεση των Dubliners.
Λογικό στο κοινό να υπάρχει γενικός ενθουσιασμός ανεξαρτήτως ηλικίας, από 5 ως 125!

Εκτός της απίστευτης υπερβολής με το μέγεθος του πλοίου, εξωπραγματικά πολλά είναι και τα εμπορεύματα, τα οποία μάλιστα είναι παντελώς άχρηστα (π.χ. 6 εκατομμύρια σκύλοι, 2 εκατομμύρια βαρέλια γεμάτα πέτρες, ένα εκατομμύριο κουρέλια, κτλ)!

Οι στίχοι, προκλητικοί σε κάποια σημεία για τη Βικτωριανή εποχή στην οποία γράφεται το κομμάτι, συνεχίζουν με αναφορά σε κάποιους από τα μέλη του πληρώματος, με αναφορά στην ιδιότητά τους πάνω στο Irish Rover και τον τόπο καταγωγής τους στο νησί.

Στο τραγούδι χρωστούν το όνομα τους οι -φίλοι μας- θεούληδες Irish Rovers, οι οποίοι ιδρύθηκαν κάπου στα 60s στον Καναδά από Ιρλανδούς μετανάστες. Δεν θα μπορούσαν φυσικά να μην διασκευάσουν σε ταβερνέ στυλ το κομμάτι νονό τους, υπό το όνομα “The Last of the Irish Rover”.

Κοκκινομάγουλες σερβιτόρες έτοιμες να πουν ναι σε οτιδήποτε, φωνακλάδες θαμώνες να ρίχνουν τις μπύρες στα στομάχια τους λες και είναι σκουπιδοτενεκέδες, βρισίδι και της Μιχαλούς, χαβαλές χωρίς τέλος, όρεξη για μυθικούς τσαμπουκάδες επίσης.

Πιο κάτω η μπάλα χάνεται καθώς με τα χρόνια όλοι τραγουδάνε ότι θυμούνται ή γουστάρουν εκείνη την ώρα, με αποτέλεσμα άπειρες παραλλαγές στους στίχους.
Όπως και να έχει μιλάμε για την αποθέωση της υπερβολής έως το τέλος, καθώς το πλοίο πριν βυθιστεί αναποδογυρίζει 9 φορές (!!!) και στο τέλος ο μόνος επιζών είναι ο τραγουδιστής!

Σε πολυφωνική εκτέλεση άνευ μουσικών οργάνων οι The Corsairs σπάνε κάθε όριο γραφικότητας παραμένοντας ευχάριστοι –και πάντα πιωμένοι.

Το κομμάτι στην τελική του μορφή αποδίδεται σε μία συλλογή του 1966 σε κάποιον άσημο συνθέτη ονόματι J.M. Crofts. Κάποιοι πάντως πιστεύουν ότι το τυπάκι αυτό δεν υπήρξε ποτέ και απλά είναι δημιούργημα μυθεύματος… Εν τέλει κανείς δεν σκοπεύει να το ψάξει βαθύτερα και να χαλάσει το μύθο, και καλά κάνει, έτσι δεν είναι?

Τηρεί όμως όλα τα κλασσικά χαρίσματα που έκαναν την ιρλανδική μουσική τόσο διάσημη.

Μια εκπληκτική βασική μελωδία για χτίσιμο η οποία σε κάνει να θες να χορέψεις να φωνάξεις, “επεισοδιακό” ρεφραίν το οποίο μπορεί να τραγουδηθεί από έναν μέχρι και χιλιάδες, πικρό ιδιαίτερο χιούμορ και γλαφυρές λεπτομέρειες στους στίχους.

Όπως κάθε διάσημο κομμάτι, δεν μπόρεσε να αποφύγει τις κακοτοπιές: απογοητευτική είναι η διασκευή που του έχουν επιφυλάξει οι Ρώσοι Аквариум (Aquarium) υπό τον τίτλο Беспечный русский бродяга, και εξαιρετικά φλώρικη αυτή των The Tramps.

Η κορυφή των κορυφών όμως για το τραγούδι έρχεται το 1987 με την συνεργασία δύο τιτάνων της ιρλανδικής μουσικής, των Pogues και των Dubliners..

Εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο τρομακτικές φωνές του Έϊρε, τον Shane Mac Gowan των Pogues (o χωρίς δόντια ατρόμητος νέος) και τον «Βασιλιά της Ιρλανδίας», τον καταπληκτικό Ronnie Drew, των Dubliners (με τη γενειάδα και τα κόκκινα μάτια).
Η συνεργασία τους έκανε το κομμάτι single με τεράστια επιτυχία, παρά το γεγονός ότι και οι δύο ήταν "απόβλητα" για τα κυρίαρχα βρετανικά (δηλαδή αγγλικά) ΜΜΕ, εξαιτίας του ότι θεωρούταν "αυτονομιστές".
To τηλεοπτικό σόου στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα στα δόντια τους και στα μάτια τους η ερωτική τους σχέση με το αλκοόλ κάνει ακόμα και σήμερα θραύση.

Εκπληκτική εκτέλεση με τον Ronnie Drew πρώτη μούρη σε άλλο live των Dubliners

Ο Ronnie Drew πέθανε (λέμε τώρα..!) το 2008 και όλη η Ιρλανδία έπεσε στα γόνατα. Ευτυχώς είχε προλάβει να ηχογραφήσει με τους Dropkick Murphys ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία, για το οποίο ελπίζω σε σύντομο ανάλογο αφιέρωμα…

Το κομμάτι είναι απίστευτα δημοφιλές, εκτός βέβαια του Έιρε, στην Σκωτία και στους Ιρλανδούς μετανάστες στις Η.Π.Α. Εκτός λοιπόν της φετινής διασκευής των Dropkick Murphys το παίζει και μια άλλη ιρλανδική μπάντα των Η.Π.Α. οι The Tossers από το Σικάγο.

Συμπέρασμα: είναι μάταιο να ξοδευτείς φκιάχνοντας σκαρί θηρίο με 23 ή 27 κατάρτια, να το φορτώσεις τούβλα και να φύγεις για Νέα Υόρκη, καθότι δεδομένα θα βυθιστεί. Κάνε κάτι ασύγκριτα πιο εύκολο: πήγαινε για πιοτό στο κοντινότερο μέρος που υπάρχει μπάρα και σκαμπό ή τραπέζι και καρέκλα… ή έστω στα όρθια βρε αδερφέ!