Truckfightin' in Athens!

Το ωραίο με τους τρεις Truckfighters δεν είναι ότι είναι μία πολύ καλή μπάντα.

Είναι ότι μιλάμε για μία από τις λίγες μπάντες που δεν θέλει να το παίξει σοβαρή και evil χωρίς πραγματικό λόγο, όπως κάνουν οι περισσότεροι.

Χυμαδιό σε σημείο σαχλαμάρας, που τόσο λείπει τον καιρό αυτό. Και ταυτόχρονα γαμάτο stoner-heavy...

Για να διαπιστώσετε πόσο χαβαλέδες είναι δεν χρειάζεται να τους δείτε σε συναυλία: αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο σάιτ τους και στο ντοκιμαντέρ που ετοιμάστηκε για αυτούς (έχει γράψει παλιότερα ο αειθαλής El Tepito σχετικά).

Στην συναυλία του Σαββάτου στο Six Dogs συνέβησαν μια σειρά τραγελαφικών γεγονότων που δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί μαζεμένα σε συναυλία.

Ακόμα και όσοι δεν ξέρανε πόσο χαβαλέδες είναι το πήραν πρέφα και το soundcheck, αλλά και από τον κιθαρίστα Dango που από το πρώτο κομμάτι, έβαλε στην κιθάρα στον σβέρκο -και καλά παίζω ανάποδα και τέτχια.
Αυτός ο τύπος είναι περιπτωσάρα, ένα αεικίνητο θεριό που κυριολεκτικά δεν τον χώραγε η σκηνή. Δυό μέτρα νταγλαράς να χωροπηδά σαν κατσίκι πάνω κάτω δεξιά αριστερά, ο οποίος φυσιολογικά με τα οσα έκανε τράκαρε με τον (επίσης όχι μικρόσωμο) τραγουδιστή-μπασίστα κάθε τρεις και λίγο. Μου θύμισε τα Viva Muchachos chicos σε ένδοξες στιγμές του -όχι πολύ μακρινού- παρελθόντος.

Έκανε πάρα πολλά η αφεντιά του όση ώρα ήταν στη σκηνή.

Ανατρέχω σε μερικά (ότι θυμάμαι...)

Ο θεός κάποια στιγμή δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι είχε ρίξει το μικρόφωνο εκτός σκηνής πάνω στη ζούρλια του. Το μικρόφωνο επανέφερε στη σκηνή οπαδός!

Αργότερα πάνω στις γκάβλες έριξε μία (προσεκτικά) με την κιθάρα σε ένα κρεμασμένο μεγάφωνο που ήταν μπροστά του, ώστε να κουνιέται αυτό μαζί με την μουσική! Κάποιος έντρομος από το μαγαζί πήγε να το σταματήσει ρωτώντας οπαδό από κάτω ποιος το έκανε και αυτός να δείχνει τον Dango.

Κάποια στιγμή μαζί με τον μπασίστα-τραγουδιστή πήγαν στο μπαρ και συνέχιζαν να παίζουν απο κεί. Αυτό δεν ήταν πάντως ιδιαίτερα εντυπωσιακό ή δύσκολο αφού το Six Dogs είναι πιο μικρό και από το σπίτι σας (αν είστε φτωχαδάκια), ή το μπάνιο σας (αν είστε πλούσιοι...) Με λίγα λόγια, το An μπροστά στο Six Dogs μοιάζει με Wacken...

Κάποια στιγμή με το μικρόφωνο του χαλασμένο συνέχιζε να τραγουδά-γκαρίζει χωρίς σταματημό σε δεύτερα φωνητικά. Υποπτεύομαι μάλιστα ότι δεν το είχε πάρει καθόλου χαμπάρι.

Όπως υποψιαζόμασταν όσοι δεν τους είχαμε ξαναδεί, ο ήχος των Truckfighters είναι ότι πρέπει για live, με αποκορύφωμα για μένα το “Mexico” το οποίο ήταν καλύτερο και από τη στουντιακή εκτέλεση. Το ίδιο γαμάτο ήταν και το "Desert Cruiser" Γενικώς τα παλληκάρια πρέπει να παίξουν σύντομα σε περισσότερο κόσμο γιατί σίγουρα δεν τους ξέρει λαός που πολύ θα τους γουσταρήσει.

Εν τω μεταξύ το show -και εκτός μουσικής- συνεχιζόταν. Κάθε τόσο ο Dango γύρναγε προς το λαό του –με και καλά evil look- και σήκωνε τα χέρια κράζοντας ακαταλαβίστικα ταλιμπανέζικο-σουηδικά.

Ο ντράμερ Pezo δεν πολυκατάλαβα τι έκανε κάποια στιγμή με την μπαγκέτα στο στόμα (πριν την πετάξει) κοιτώντας προς το ταβάνι.

Ο τραγουδιστής-μπασίστας Ozo κάνει ένα απίστευτο headbanging από το στέρνο και πάνω, δεν ξέρω πως... Επιπλέον είναι ο πιο σοβαροφανής της μπάντας, μάλλον αναγκαστικά επειδή πρέπει να τραγουδά κιόλας.

Οι Truckfighters δεν ξενέρωσαν με τον κόσμο αν και είχαν κάθε λόγο. Αλλά ο κόσμος -εκτός του ότι δεν ήξερε το υλικό- ξενέρωσε απίστευτα με τον χώρο. Εγώ από κει που καθόμουν είχα μισό πλάνο τη σκηνή και μισό πλάνο ένα ντουβάρι παρά το γεγονός ότι ήμουν στο 1,5 μέτρο από τη σκηνή! Δεν μπορώ βεβαίως να ξεχάσω την έκπληξη που ένοιωσα όταν πρωτομπήκα στο χώρο καθώς και το γεγονός ότι ανέβασα αμέσως καμιά δεκαριά βαθμούς θερμοκρασία.

Εκείνη την ώρα έπαιζαν οι Έλληνες Yellow Devil Sauce. Τα παιδιά δεν τα ήξερα καθόλου και να πω την αλήθεια... με εξέπληξαν θετικά. Σίγουρα θα ασχοληθούμε μελλοντικά. Και γαμώ...

Συμπερασματικά ήταν μια χυμαδιό συναυλία που κόλλησε τέλεια με το επίσης χυμαδιό (αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό) των Red Fang δυο βδομάδες πριν. Γαμάτες μπάντες που δεν ενδιαφέρονται να το παίξουν “cool” και σοβαρές, γιατί δεν είναι τίποτα από τα δύο...