Κάνε να μην επαναστήσω..! Κρήτη ή μη!

Επ' ευκαιρίας της εμφάνισης του μέγα Ψαραντώνη ας αναρτήσουμε κάποια αγαπημένα παρόμοια.

Ο συνδυασμός χιούμορ και τραγικότητας αποτελεί την κορύφωση της τέχνης και της ζωής. Ο γίγας της Κρήτης Κώστας Μουντάκης στους Μερακλήδες του παραθέτει μια άποψη ζωής κυκλοθυμική, εύθυμη, εφιαλτική μα πάνω απ' όλα στεντόρεια κι αντρίκεια. Πρόκειται βέβαια για ένα ιδιοφυές κομμάτι, τέτοιας σπανιότητας που σπάνια συναντάται. Η λεπτή διάκριση αστειότητας και απειλής στο τέλος του κομματιού έρχεται σε μοιραία σύγκρουση:

Οι μερακλήδες τόχουνε
και ξέρουν πως γλεντούνε
ξέρουνε πως πεθαίνουνε
μα ξέρουνε και να ζούνε

Για αυτό στόν ίδιο το Θεο
παράκληση θα κάμω
μην τση πειράζει όσους γλεντούν
στόν κόσμο τον απάνω

Θε μου πανάγαθε Θεέ
κοίταξε νά'βρεις τρόπους
να παίρνεις τση παράουρους
και τση κακούς αθρώπους
Ξεδιάλεγε τζη τσ'άχρηστους και τση ψευτονταήδες
να αφήσεις μόνο εις τη ζωή αθρώπους μερακλήδες
που ξέρουνε και τραγουδούν και παίζουν και χορεύουν
που αγαπάν και χαίρονται ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ!

Να ξαναρχίσει μια ζωη γεμάτη καλοσύνη
αγάπη και καλή καρδιά στόν κόσμο να πομείνει
κάνε το Θε μου τουτονά,μην επαναστατήσω
κι'όλους τση μερακλήδες μου,θα τση μονοπαντήσω
ν'αρχίξω γλέντι και χαρά κι'όπου το βγάλει η βράση

Η ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΞΕΙ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ Η ΠΟΥ ΘΑ ΣΟ'ΧΑΛΑΣΕΙ.

Οι στίχοι από τον BillyRocker4

Αν πιστεύετε ότι μόνο στην Λατινική Αμερική γίνονται όσα γίνονται και πιστεύονται, ακούστε το παρακάτω ριζίτικο στο θεό Ήλιο, από τον έναν, το Νίκο Ξυλούρη:

Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι
κάθεταί
καθεταί
καθεται
ν' αετος
βρεγμένος χιονισμένος
ο καημένος
και παρακαλεί
και παρακαλεί
και παρακαλεί τον ήλιο ν' ανατείλει
ν' ανατείλει
Ηλιε ανάτειλε,
ήλιε λάμψε
και δώ λαμψε και δωσ' μου για να λιώσουνε
για να λιώσουνε για να λιώσουνε
τα χιόνια απτα φτερά μου
τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα απο τα ακράνυχά μου.

Οι στίχοι (με κάποιες ελαφρές διορθώσεις), από τον fmsamo2everywhere

Αν βγήκατε από το λαβύρινθο, ακούστε μια επεισοδιακή σούστα όπως της αρμόζει να είναι πάντοτε, από τον Ψαραντώνη και ελάτε μετά να αναρωτηθείτε γιάντα γελάτε και γιάντα κλαίτε στο Μαλεβιζιώτη:

Θα επανέλθω.
Και θα ξαναπώ.

Κάνε το Θε μου τουτονά,μην επαναστατήσω
κι'όλους τση μερακλήδες μου,θα τση μονοπαντήσω
ν'αρχίξω γλέντι και χαρά κι'όπου το βγάλει η βράση

Η ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΞΕΙ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ Η ΠΟΥ ΘΑ ΣΟ'ΧΑΛΑΣΕΙ.

ΥΓ: Επ' ευκαιρίας πάλι αφιερώνω τα άνω σε όλους όσους δεν υποχωρούσαν στις 15,28 κ 29 Ιουνίου απέναντι στο χιτλερικό καθεστώς της καταστολής που χτίσανε οι γραβάτες του ΔΝΤ και οι εδώ φίλοι τους, παρά τον καταιγισμό δακρυγόνων και τα ασφυξιογόνα από τους φασίστες και τα υποχείρια αρκουδομαγκάκια τους. 'Οσο η λύρα παίζει θα μαστε πάντα εκεί - εσείς όμως όχι.
Η δύναμη είναι μαζί μας φασίστες, όχι δική σας. Θα σας γράφουμε στα βιβλία ιστορίας μιας καλύτερης χώρας - αυτό να θυμάστε πίσω από τα κελία που θα βρεθείτε. Και μάλιστα συντομότερα απ' ότι νομίζετε.
Και αν γουστάρετε αλλιώς, ας ντυθούμε με τον ίδιο εξοπλισμό.

ΥΓ 2: Nαι, δεν έβαλα Σκορδαλό. Να καώ..!

ΥΓ 3: Και κάτι που έγινε πρόσφατη επιτυχία για το θεό Ήλιο από το Βασίλη Σκουλά: