Εντάξει, εκτός όλων των άλλων καλών που είχαν οι AC/DC μας έβγαλαν και από ψευτοδιλήμματα του στυλ σε ποιες συναυλίες θα πάμε και αν αξίζουν τα λεφτά για την όποια συναυλία.
Με δεδομένο ότι Monster Magnet, WASP και Saxon έχουμε δει πολλάκις να ούμε, δεν θα πάμε πουθενά εκτός αν μπούμε τζαμπέ και θα ησυχάσουμε. Άντε με τα κλεφτρόνια που έχουμε μπλέξει. Γιατί η αθωότητά (μας) δεν είναι δικαιολογία...
Εκεί που έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια οι τύποι που διοργανώνουν τις συναυλίες εδώ πέρα, είναι που φέρνουν Motley Crue και WASP και τους βάζουν χωριστά, στο μεγάλο και το μικρό stage αντίστοιχα. Τους αξίζει λοιπόν τρελή αποτυχία: οι Motley Crue ανήκουν στην κατηγορία των μπαντών που ουδέποτε γνώρισαν επιτυχία στην ιδιόμορφη ελληνική αγορά. (Στην ίδια κατηγορία μου έρχονται στο μυαλό οι Kiss και οι Aerosmith πρώτοι-πρώτοι). Μπορεί να γεμίζουν στάδια στο Αμέρικα αλλά εδώ είναι άγνωστοι στον πολύ κόσμο. Βάλε τους μαζί με τους WASP ρε αγοράκι μου, νομίζεις ότι υπάρχουν πολλοί που να γουστάρουν ταυτόχρονα και Monster Magnet και Motley Crue?
Όσοι πάνε θα ζήσουν αλήστου μνήμης σκηνικά: ξεχασμένες ξανθιές με δερμάτινα από τα 80s, τύπους να φοράνε κραγιόν, μηχανόβιους και κάγκουρες, μικρές ψωλίτσες που έχουν ακούσει το Girls, Girls, Girls και πάνε να δουν το soundtrack της στάσης στα τέσσερα.
Βάλτε τους μαζί με την αγχωμένη πιωμένη λαϊκή υποστήριξη που λέγεται Monster Magnet και βγάλτε άκρη. Κλασσικό ελληνικό φεστιβάλ δλδ… Κάθε χρόνο the same my Pantelis, the same my Pantelakis!
Αν τους έβαζαν μαζί με τους WASP όμως θα ήταν απίστευτα καλά-ίσως να άξιζε και τα λεφτά της: οι οπαδοί των δύο μπαντών μοιάζουν πάρα πολύ, απλά οι WASPάδες είναι πιο μοβόροι και λιγότερο εκκεντρικοί. Δεν θα έχουμε σκηνικά δηλαδή, εκτός αν οι WASPάδες κατέβουν από το μικρό stage στο μεγάλο (με μηχανοκίνητη πορεία) και αρχίζουν να τροχίζουν τις φανατικές θαυμάστριες των Motley Crue με τα αλυσοπρίονα. Άλλο που δεν θέλουνε βέβαια οι τελευταίες…
Τους WASP που μέχρι το ’92 ότι έχουν βγάλει κόβει κώλους τους έχω δει δύο φορές, την πρώτη με απογοήτευσαν (παρά την συγκίνηση που νοιώθαμε βλέποντας την μπάντα για πρώτη φορά), αλλά την δεύτερη μας τίναξαν τα μυαλά!
Την επόμενη έρχονται οι τιτάνες Saxon με διαφορά το πιο κεφάτο heavy metal πακέτο: τους έχω δει τρεις φορές και θα τους έβλεπα χίλιες δεκατρείς. Καθότι καραψημένοι στα συναυλιακά σανίδια, οι τύποι μας κολλάνε τα μυαλά στον τοίχο, είναι πάντα πολύ δυνατοί, έχουν μια απίστευτη πλειάδα σούπερ συναυλιακών τραγουδιών, αλλάζουν το setlist τους επίσης συνεχώς, και η κωλό-γρια Biff Byford εξακολουθεί να λαλά σαν 2οχρονος δημιουργώντας πάντα συνθήκες γηπεδικές. Επιπλέον ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν τους καινούριους τους δίσκους, χάνοντας μια μοναδική μπάντα. Το 99% νομίζει ότι τελευταίος καλός δίσκος τους ήταν το Crusader (’84) χωρίς -πρώτα απ’ όλα να υπολογίζουν καν το απίστευτο Innocence Is No Excuse που επειδή επί χρόνια το έθαβαν στο Metal Hammer το είχαν «θάψει» και οι οπαδοί
-και χωρίς να έχουν πάρει μυρωδιά για παράδειγμα από τα Unleash The Beast του ’97 ή το Killing Ground του 2001…
Αν δεν έχετε λεφτά να πάτε, ακούστε απλά τα τρία live τους The Eagle Has Landed (Ι,ΙΙ και ΙΙΙ). Θα ξανάρχονται μέχρι να πεθάνουν, άρα θα έρχονται για πάντα! I had a dream n' i saw u burn...
Μαζί τους και πριν από αυτούς έρχεται η κάποτε «φωνάρα» των 80s Lita Ford, που κάποτε ήταν αρραβωνιασμένη με τον Τόνι Αϊόμι των Μπλακ Σάμπαθ. Τώρα είναι παντρεμένη λένε (χαχα!) με τον τραγουδιστή των Nitro. Όλος ο κόσμος είχε μείνει έκθαμβος με το μουσικό ταλέντο της Lita, το οποίο μπορείτε να αντιληφθείτε και στην φωτογραφία.
Στο μεγάλο στέιτζ οι Slipknot που δεν μου αρέσουνε (σόρρυ κιόλας…) και οι Mastodon που θα τα σπάσουν αλλά τόσα λεφτά μόνο για την πάρτι τους ούτε για πλάκα…
Οι Scorpions έρχονται κάθε χρόνο. Όσο καλά και να παίζουν τα χρόνια πέρασαν και η αεράτη κάβλα της περιόδου ‘80-’85 έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τώρα θα είναι μαζί τους και ο υπερτεράστιος Uli Jon Roth, άρα πάμε πιο πίσω, σε εποχές Taken By Force και τα μυαλά κομπόστα. Καλύτερα να δείτε τον Uli μόνο του και να προσκυνήσετε παρά το γερμανικό φορτηγό που αναπολεί το παρελθόν του.
Όποιος έχει λεφτά ας κάνει τον κόπο να πάει στον Santana στις 8 Ιουλίου. Αν ο τύπος έχει κέφια θα σας σηκώσει την τρίχα και όχι μόνο αυτή...
Εγώ θα λείπω (γενικώς)…
Δυστυχώς όμως θα λείπω και στις 10 του Αυγούστου, όταν θα έρθουν οι Όχι πια Πίστη. Λέγαμε τόσα χρόνια ότι δεν θα χάναμε με τίποτα ένα live των Faith No More… Φτου μας! Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις! Καλά να πάθουμε να κάνουμε βαρύγδουπες δηλώσεις.
Για το φεστιβάλ με Ντίο και Τέσταμεντ που θα είμαστε Αθήνα κάπου στα τέλη Ιούλη, θα τα πούμε εν καιρώ…
Μέχρι τότε σας αφήνω με το…Killing Ground...
Οι Dub Incorporation (εν συντομία